pionek — m III, DB. pioneknka, N. pioneknkiem; lm M. pioneknki «bierka w szachach, warcabach, chińczyku, halmie i innych grach» Pionki warcabowe. Przesuwać pionki na szachownicy. przen. «człowiek będący bezwolnym wykonawcą czyichś poleceń» Być pionkiem w… … Słownik języka polskiego
pionek — Człowiek mało znaczący, nieliczący się Eng. An inconsequential or insignificant person … Słownik Polskiego slangu
hetmański — hetmańskiscy przym. od hetman a) w zn. 1: Buława, pieczęć hetmańska. Urząd hetmański. Władza hetmańska. b) w zn. 2: ∆ Gambit hetmański «sposób rozpoczęcia partii szachowej, w którym białe, dla uzyskania możliwości ataku, oddają pionka stojącego… … Słownik języka polskiego
królewski — królewskiscy 1. «dotyczący króla, królowej» Insygnia królewskie. Korona królewska. Para królewska. Zamek królewski. ∆ Sąd, trybunał królewski «w dawnej Polsce: sąd, trybunał nadworny» ◊ Wasza Królewska Mość, Jego, Jej Królewska Mość «forma… … Słownik języka polskiego
Neuroshima Hex! — Cover of Neuroshima Hex! (first edition) Designer(s) Michał Oracz, Ignacy Trzewiczek and Tomasz Jędruszek Publisher(s) Wydawnictwo Portal (Portal Publishing House) Publication date 2005 … Wikipedia
bić — ndk Xa, biję, bijesz, bij, bił, bity 1. «zadawać razy, ciosy; chłostać, smagać» Bić kogoś pięściami, rózgą, kijem, batem. Bić kogoś, coś z całej siły, do utraty przytomności, do upadłego, ile wlezie. Bić po łapach; bić po plecach, po twarzy a. w… … Słownik języka polskiego
bierka — ż III, CMs. bierkarce; lm D. bierkarek 1. «figura lub pionek w szachach, w warcabach; figura zabrana» 2. tylko w lm «gra polegająca na wybieraniu rozsypanych patyczków bez poruszania innych; komplet patyczków do tej gry» Grać w bierki … Słownik języka polskiego
dama — ż IV, CMs. damamie; lm D. dam 1. «kobieta wytworna, wyróżniająca się elegancją i znajomością konwenansów towarzyskich; także uprzejmie lub żartobliwie o kobiecie; dawniej: kobieta należąca do wyższego stanu» Światowa, wielka, wykwintna dama. Dama … Słownik języka polskiego
kamień — m I, D. kamieńenia; lm M. kamieńenie, D. kamieńeni 1. «bryła skalna, zwykle twarda, spoista i ciężka; niewielki odłamek takiej bryły; w górnictwie: urobek skały płonnej» Kamień polny, przydrożny, narzutowy. Kamienie nadbrzeżne. Posąg wykuty w… … Słownik języka polskiego
pion — I m IV, D. u, Ms. pionnie; lm M. y 1. «linia pokrywająca się z kierunkiem siły ciężkości na powierzchni Ziemi» Pion dzwonnicy, wieży ciśnień. 2. «przyrząd w postaci urządzenia optycznego albo ciężarka umocowanego na sznurku lub na swobodnie… … Słownik języka polskiego
